Nu je kinderen aan de puberfase beginnen, slaat de schrik soms om je hart. Tot nu toe hadden ze echt wel eens hun buien, of was er even gedoe. Maar uiteindelijk was je toch weer die lieve moeder bij wie ze terugkwamen en heb je altijd vertrouwen kunnen houden in jullie verbinding. Nu ze pubers zijn, weet je dat ze je eigenlijk harder nodig hebben dan ooit. Pubers hebben een stevige moeder nodig, waar ze zich tegen kunnen afzetten en die altijd lief en begripvol is. Dat weet je. Maar je hebt geen idee hoe je zo’n moeder moet zijn…

Is dit herkenbaar?

- Alles wat werkte bij je kinderen toen ze nog kleiner waren, kun je nu niet meer goed inzetten. Het lukte je niet altijd, maar je wist wel ‘hier moet ik mijn grens stellen’. Als je nu een grens wilt stellen, denk je al snel ‘Ja maar, ik kan het niet meer afdwingen…’, en ‘Gaan ze het wel accepteren? ’ of ‘Verlies ik dan niet totaal mijn autoriteit of nog erger vinden ze mij dan nog wel oké?’

- Nu begint je jongste ook al! Waar die tot nu toe altijd zo lekker knuffelig en toegankelijk was, heeft hij nu ook buien waar die een paar dagen lang alleen maar tegen je snauwt. Je vertelt jezelf dat je het voor hem zo moeilijk vindt deze fase. Dat je hem zo graag wilt helpen, door die stabiele factor te zijn. En dat wil je ook. Maar het doet je ook enorm pijn dat hij jou zo afwijst. En je weet niet wat je met die combinatie aan moet.

- Je partner lijkt nauwelijks door te hebben dat je kinderen anders opgevoed moeten worden dan een paar jaar geleden. Die blijft zijn stevige zelf, blijft gewoon op zijn strepen staan en van hem lijken ze het nog te pikken. Hij snapt dan ook niet waar jij je zorgen over maakt. Je moet gewoon wat steviger zijn. Daarmee voel je je ook nog eens door je partner in de steek gelaten. Dit helpt niet om de band met je kinderen versterken

- Je jongste zit in groep 8 in een clubje kinderen waar hij eigenlijk niet thuis hoort. Het doet je pijn om te zien hoe hij probeert om erbij te horen, terwijl je ziet dat het niet bij zijn aard past. Vroeger kon je als moeder nog wat doen. Huilde hij bij jou uit, en kon je hem troosten met een spelletje of wat lekkers. Dan voelde hij zich bij jou in ieder geval fijn. Nu lijk je niets meer goed te kunnen doen, geen mogelijkheden meer te hebben om hem te helpen en hij is ook tegen jou onaardig, kortaf. Alsof je zijn moeder niet meer bent. Dat doet dubbel pijn. Je zorgen om hem én het contact dat je niet meer met hem hebt.

- ‘Wat vervelend dat je dochter zich zo’n zorgen maakt’, zegt een moeder van één van je dochters vriendinnen tegen je. Je verschiet van kleur. Ze heeft jou helemaal niets verteld. Sterker nog; je hebt thuis niks aan haar gemerkt. Het hoort natuurlijk op deze leeftijd dat ze meer met hun vriendinnen delen dan met hun moeder. Maar hier schrik je echt van. Is jullie band nu al stuk…?

Wat als je nu niets verandert?

Als je nu niet ingrijpt en leert hoe je een veilige, betrokken pubermoeder moet zijn dan kun je je kinderen in deze cruciale fase van hun leven niet steunen. Dat betekent dat jij tekortschiet als moeder en dat zij zonder jouw steun volwassen moeten worden. Met als gevolg dat als ze eenmaal volwassen zijn ze daar mogelijk schade van hebben opgelopen en in ieder geval de band tussen jullie schade heeft opgelopen.

Wil je wel iets veranderen? Geef mij een half uur van je tijd!

Tijdens een gratis telefonische sessie vertel jij waar je tegenaan loopt, wat je graag anders zou willen en vertel ik jou hoe en waar je vandaag vast winst kunt halen.

Hoe ervaren anderen een sessie bij mij?

Moeder van een 14-jarige zoon: ‘Nog steeds onder de indruk van hoe je de sessie aanpakte gisteren. Ik was echt ontzettend moe en vanochtend ook nog. Alsof ik even niets te geven had. Aan de andere kant voel ik me kilo’s lichter, kan ik weer diep in- en uitademen. En heb ik een mooi gesprek gehad met mijn eigen moeder. Thuis met de kinderen zag ik gisteren ineens de patronen en ben ik gewoon eens op een andere plek gaan staan. Het had direct effect. Dank, dank, dank.’

Ja geef mij die gratis sessie!