Geplaatst op 17 januari 2024
Volwassen. Iedereen heeft er wel een beeld bij. Of een mening over. Zo ook Elmer Hendrix. Hij schreef er zelfs een boek over, dat dinsdag hier op de mat viel; 'Volwassen worden voor volwassenen'.
45 lentes jong
Die dag ervoor moest ik er al aan denken. Ik was jarig. 45 lentes jong, dat is toch best volwassen, zou je zeggen. Dat vond ik zelf ook en ik kon het nog onderbouwen ook. Voor het eerst dit jaar had ik namelijk niet het traditionele ontbijt op bed, wakker worden met gezang en cadeautjes van mijn gezin. Ze waren wel gewoon thuis hoor. Maar iedereen was druk. Dus om 6.15u stapte ik al eerste uit bed, om al zingend voor mijzelf, mijn dochter te wekken.
Trots
Om 7.45u fietste ik naar de sportschool en was zo trots op mezelf. Ik was helemaal niet teleurgesteld dat ik geen ontbijt op bed kreeg. Ik had ook helemaal niet gevraagd om cadeautjes (oké, de dagen ervoor wel wat stille hints gegeven..) en ik was zelfs de deur uit gegaan zonder mijn zoon nog te spreken. Toen ik mij bewust werd van deze gevoelens en gedachten, aangevuld met de gedachte dat dit toch wel zou zijn wat Elmer met zijn boek zou bedoelen, schoot ik keihard in de lach. (En ik zat op de fiets wist je nog..🤭) Het voelde namelijk toch echt wel heel erg alsof ik een sticker had verdiend, een schouderklopje of anders wel een dikke duim, omdat ik zo onwijs goed volwassen was geweest op mijn eigen verjaardag 🤓Dat besef vond ik dan overigens weer echt heel volwassen van mezelf 😅
Op weg naar volwassenheid
Het voorbeeld van een paar jaar geleden dat ik huilend op de trap zat met Moederdag, omdat mijn kinderen helemaal niet lief tegen mij waren op deze dag, zal ik nu helemaal maar niet noemen🙈 Je begrijpt; ik ben pas net begonnen in het boek. Ook pas net begonnen met bewustwording. Ik mag lekker door blijven oefenen en leren. Dat doe ik ook nog betaald zelfs, doordat het toevallig mijn werk is. En jezelf kunnen onderhouden is toch echt een kenmerk van volwassenheid. Dus…