(Niet) ziek mogen zijn

Patronen
‘Heb jij eigenlijk nog veel van die patronen?’ Deze vraag stelde mijn beste vriendin laatst tijdens een ouderwets lang en diepgaand telefoongesprek. ‘Steeds minder, maar vast nog wel genoeg..’ was mijn antwoord.
Een paar weken later heb ik er weer eentje gevonden: ZIEK ZIJN. Of liever, NIET ZIEK MOGEN ZIJN.

Behoefte aan rust
Eigenlijk ben ik heel weinig echt ziek. En toch heb ik afgelopen jaar, twee weekenden van mijn zo gewilde opleiding Familieopstellingen bij Ingrid Dykstra gemist, doordat ik ziek was. Toeval? Daar geloof ik niet meer in… Vorige maand was ik echt heel druk met werk en opleiding. Dat voelde ik aan heel mijn lijf. Iets anders zorgde er toen voor dat het opleidingsweekend verzet werd en mijn lijf een heel weekend rust kreeg.

Overgave
Vorige week ineens weer. Dezelfde klachten, maar nu een graadje erger. Ik voelde de bui al aankomen😬
Donderdagnacht kon ik niet slapen, omdat alles aan mijn lijf pijn deed. Van binnen en van buiten. Toen ik opmerkte dat er veel weerstand zat op het ziek zijn zelf, en ik dit kon loslaten, ontspande ik al wat. Ik gaf me over. Het was niet anders.

Trigger
Dit weekend heb ik dan ook veel tijd in bed doorgebracht. Vandaag werd ik verwacht op een school. Eigenlijk had ik al besloten dat het niet ging. Tot ik gistermiddag een mailtje kreeg van de leerkracht. Ze keek er zo naar uit. Er was al zoveel in beweging gezet, dit zou echt een mooie volgende stap zijn.
Aaaj… daar was de trigger. Toch maar de knop om. Misschien lukt het wel. Nog even een nachtje goed slapen, het is bijna vakantie…

Pling
Vannacht herkende ik ineens het patroon. Het niet ziek mogen zijn, het door moeten zetten. Het een ander (en jezelf) niet teleur willen stellen en zeker niet tot last zijn. Dat is mij met de paplepel ingegoten. Net als mijn moeder. Die heeft dit patroon letterlijk tot aan haar dood volgehouden.
Mijn zoon wees mij er laatst ook op. ‘Waarom moest ik vroeger altijd wel naar school, als ik mij niet lekker voelde en mag zij wel thuisblijven?’ Sorry schat, iets met voortschrijdend inzicht, ook als moeder nog iedere dag leren. Gelukkig laat ik hem nu ook zelf bepalen wat wel en niet gaat en was hij afgelopen week dus lekker thuis.

Schaamte
Later ontdekte ik nog een concrete gebeurtenis. Ik was een jaar of 7 en mijn ouders waren op reis. Ik sliep bij vrienden van mijn ouders en hun zoon was ziek thuis. Lekker op de bank tv kijken. Dat leek mij ook wel wat. Dus ik mocht ook thuisblijven. Uiteraard hield ik het niet vol op die bank. Op het moment dat ik vrolijk door de kamer huppelde, stond daar ineens mijn oma. Een hele strenge oma. Altijd al en nu helemaal. Ik kan het me nog zo goed herinneren. Wat schaamde ik mij en wat voelde ik mij schuldig.

Gemist
Hoe fijn zou het geweest zijn als ik toen een dikke knuffel had gekregen, dat ik lekker een dagje thuis mocht blijven, omdat ik papa en mama zo miste? Had ik dan mijn eigen kinderen ook anders benaderd? Geen idee, maar nu ik het weet, kan ik er iets mee. Zo werkt het!
Dank oma, voor het zichtbaar maken van dit patroon🙏

NB De afbeelding is de 'Ik voel me..'poster van de Verbindingsfirma.