Niet wetend waar de reis eindigen zou...

Geplaatst op 16 januari 2020

Op de dag af 5 jaar duurt de reis van het officiële moment van starten van mijn praktijk tot nu. Een reis die spontaan begonnen is, en wat mij betreft voorlopig niet eindigt en nog altijd doorgaat. Met mooie bestemmingen en fijne en inspirerende mensen onderweg. Hierbij een (wat uitgebreid;) reisverslag van mijn innerlijke familie.

Nuchter en praktisch
Nuchter en praktisch, zo omschreef ik mijzelf altijd. Echt een innerlijke man, met wel een flinke dosis humor van het jongetje. Echter blijk ik daarnaast ook een gevoelsmens te zijn. Mijn innerlijk meisje heeft al die jaren onbewust ook flink wat invloed uitgeoefend op mijn reis, zo kwam ik achter. En gedurende deze reis kon mijn vrouw zich steeds verder ontwikkelen.

Balans in de familie
Al jaren werkte ik met veel plezier als intern begeleidster op een basisschool in Rotterdam. Mijn jongetje kreeg daar veel energie van, mijn meisje en mijn vrouw genoten van het contact en het helpen van leerlingen, leerkrachten en ouders. En mijn innerlijke man die organiseerde het allemaal wel, op school én thuis. Op mijn werk was de innerlijke familie dan ook mooi in balans.

Afgehaakt jongetje
Tot zo’n zeven jaar geleden mijn innerlijke man steeds meer aan het roer kwam te staan. Ontwikkelingen binnen de school zorgde ervoor dat ik vooral praktisch bezig was en niet meer met de inhoud. En dat begon te knagen. Mijn jongetje vond er eigenlijk geen bal meer aan zo, mijn meisje raakte steeds meer gespannen. En mijn vrouw die wist niet zo goed wat nu wijsheid was. Tot op een studiemiddag oplossingsgericht werken ter sprake kwam. Wow! Daar ging mijn jongetje van aan. Die manier van werken paste helemaal bij mij. Diezelfde avond nog las ik een berichtje op Twitter van kindercoach Tea Adema. Toeval bestaat niet, weet ik ondertussen. Maar ik voelde al dat een reis was begonnen, en ik volgde heel graag!

Ik leer leren
De opleiding tot kindercoach sprak mij enorm aan, maar helaas moest ik daar nog even op wachten. Bij het onderdeel Ik leer leren was eerder plek. Aangezien ik in het onderwijs werkte, paste dat prima. Mijn jongetje had er zin in en zich verder niet verdiept in wat dit onderdeel inhield. Na twee dagen training van een geweldige trainster, Marijke Teeuwissen, bleek het namelijk een kant en klaar programma voor een training met kinderen te zijn. Onderweg terug in de auto bedacht mijn innerlijke man, samen met het jongetje, dat ik drie nichtjes had in die leeftijd, waar ik dan mooi eens mee kon oefenen. En dus ging mijn man aan de slag en regelde dat ik direct de volgende maand begon met een eerste training.

En door…
Goed geregeld van die man, maar voor mijn meisje zijn dit soort nieuwe dingen ook wel heel spannend. Zij werd echter meegenomen door de man en het jongetje en werd steeds meer ontspannen en kon er uiteindelijk zelfs van genieten. En het jongetje smulde. Dus plaatste mijn innerlijke man een oproepje voor een collega die samen met mij iets wilde opzetten. Annelies Bobeldijk reageerde en Ik leer leren Groene Hart was geboren. Uiteindelijk leidde deze eerste stap tot het trainen van meer dan honderd kinderen in twee jaar tijd en de aanzet van onze eigen praktijk als kindercoach.

Dilemma jongetje-meisje
Mijn nieuwe werkzaamheden bleven ook bij ouders niet onopgemerkt. Regelmatig vroeg men mij of ik ook niet iets met boosheid bij kinderen kon. ‘Natuurlijk!’ riep mijn jongetje. Waarna mijn meisje spontaan achterover viel van schrik. Gelukkig was daar nog de innerlijke vrouw. En bij mijn eerste sessie aan de keukentafel met moeder en kind, zat zij daar vol rust en vertrouwen. En liet ze mijn jongetje spelen met het kind aan tafel, hoe heerlijk! Toen kwam er ook ruimte voor ontspanning bij mijn meisje en was er gelegenheid voor meer van dit soort ervaringen.

Friesland
Ondertussen was de opleiding tot kindercoach begonnen. Heel wat weekenden stapte mijn innerlijke man in de auto naar Friesland. Met vrijwel iedere keer een andere medestudent naast zich op de stoel. Gezelliger om samen met iemand dat hele stuk te rijden, dan in mijn eentje, volgens mijn jongetje. Al die dagen heb ik zoveel mogen leren van trainster Tea Adema, een groot voorbeeld voor mij, bij wie heel duidelijk de innerlijke familie goed in balans is. Ik vergeet nooit meer hoe ze voor me stond met haar hand in de lucht. ‘Hoe hoog leg jij de lat?’ vroeg ze. ‘En kan deze misschien ook wat lager?’.

Perfectionisme
Mijn innerlijke man is namelijk erg perfectionistisch, onder andere aangespoord door mijn meisje dat het graag voor iedereen goed wil doen. Wanneer je dan nieuwe dingen gaat leren en ontdekken, wil dat nog wel eens voor onzekerheid zorgen. Mooi is dat het geven van de training Ik leer leren mij de steun gaf die ik nodig had. Want als ik kinderen wilde helpen om een groei-mindset te ontwikkelen, dan mocht ik daar zelf het voorbeeld in zijn toch? Ik leerde fouten maken, helpende gedachten inzetten en meer ontspannen in het leven staan door het geven van deze training.

Flow
Als ik nu terugkijk denk ik; ‘Hoe heb ik dat in godsnaam allemaal gedaan in die tijd?’. Ik werkte nog 3 dagen in de week in Rotterdam en had uiteraard mijn eigen gezin en ook nog een soort van sociaal leven. Op dat moment zit je in een flow en kon met name mijn jongetje de hele wereld aan. Drie avonden in de week extra werken en de weekenden opleiding, was voor hem geen moeite. Dat jongetje, en mijn innerlijke man die het toch allemaal maar organiseerde, hebben mij zo ver gebracht.

Emoties
Ondertussen kreeg ik steeds meer vragen van ouders over hun kinderen. Van oorsprong ben ik pedagoog en geïnteresseerd in de ontwikkeling van kinderen. En met name in die kinderen, waarbij het allemaal niet zo vanzelf gaat. Daar komen vaak veel emoties bij kijken, als angst, onzekerheid, boosheid en woedeaanvallen. Één berichtje op Facebook in die tijd triggerde mijn jongetje. Een coach in Limburg had een programma ontwikkeld rondom emoties, waarmee je ouders voorlichting kon geven op dat gebied.

Van Friesland naar Limburg
Na al die weekenden in Friesland, toog ik dit keer naar Limburg. Op een niet zo’n handig moment; we hadden net de sleutel van ons nieuwe huis. Maar, zo had ik in de loop der jaren ontdekt, dingen komen niet voor niets op mijn pad. Ik voelde en was er volledig van overtuigd dat dit zó het juiste was voor mij op dit moment, dat ik dit écht moest doen. Mijn innerlijke vrouw vertrouwde erop. Mijn fysieke man wat minder☹

SOS kinderen en emoties
Dat was de start van de samenwerking met Susan van Asten en al dat moois wat we in de afgelopen jaren, en ondertussen met een heel team, hebben kunnen neerzetten. Niet voor niets geweest dus dat weekend naar Limburg tijdens de verhuizing. Ondertussen heb ik al honderden ouders en professionals mogen inspireren in mijn workshops en trainingen over kinderen en emoties. Mijn eigen ervaringen als moeder en trainer/coach hier volop bij inzettend. Dat noem ik altijd de win-win van mijn werk. Alles wat er thuis en op mijn werk niet lekker loopt, kan ik weer gebruiken om te leren hoe het anders kan. Waar ik dan andere ouders en professionals ook weer mee mag helpen. Niemand is perfect en dat kan ook niet. Daarover leerde ik persoonlijk nog veel meer op een volgende bestemming.

Loslaten van zekerheden
Tweeënhalf jaar geleden was de tijd rijp om volledig zelfstandig te gaan werken. Ik zou mijn werk als IB’er los gaan laten. Prompt kwam er een project voorbij met negentien scholen in Rotterdam, waar ik mocht werken aan het verminderen van gedragsproblemen. Onder andere door het trainen van kindercoaches op die scholen. Wow!! Toeval bestaat echt niet, dit heeft zo moeten zijn. Net als Irma Bergmans, een collega IB’er uit de wijk, die mij opbelde voor een persoonlijke vraag, waarbij we toevallig aan de praat raakte over het project. Wat er uiteindelijk toe leidde dat wij allebei onze baan opzeiden en samen de sprong waagden. Nu twee jaar later worden onze jongetjes nog steeds enorm blij van dit project, de mensen, de vrijheid en de afwisseling. Mijn meisje geniet volop van de samenwerking en de verbinding met de mensen van al die scholen. En de scholen hebben op dit moment zelfs de intentie om het project voor een jaar te verlengen!

Innerlijke familie
Op het moment van de start van het project kwam ook de innerlijke familie op mijn pad. Niks geen toeval, maar gewoon zelf door mijn man en jongetje in gang gezet omdat ik zo blij werd en word van de manier van kijken naar hooggevoelige kinderen met een sterke wil van Janneke van Olphen. Ik heb meerdere keren aan haar gevraagd of zij deze kennis niet wil overdragen aan professionals, zodat we samen veel meer ouders zouden kunnen bereiken. Aldus geschiedde en samen met Arienne Klijn startte Janneke de opleiding tot Hooggevoelig en strong-willed specialist, waar ik uiteraard als eerste aan deelnam!

Arrangement de luxe
Ik keek erg uit naar deze opleiding. Mijn meisje vond het allemaal wel wat spannend, omdat dit ook de tijd was dat mijn vaste baan stopte en het project startte, een drukke tijd dus. Mijn innerlijke vrouw wist wederom dat ook dit geen toeval was, en dat het zo heeft moeten zijn. En dat bleek, want wat heb ik veel geleerd! Over de doelgroep en hoe ouders te begeleiden. Maar vooral ook over mijzelf. Want ik kwam mijzelf flink tegen na al die jaren zo hard gewerkt te hebben. Vanuit het gedachtegoed van de innerlijke familie ging ik steeds beter begrijpen hoe dat kwam en wat mijn familie eigenlijk nodig had. Ik kreeg dus nog veel meer waar voor mijn geld, dan ik van tevoren gedacht had.

Leven in balans
Door het volgen van deze opleiding, het stoppen met mijn vaste baan, het project en de vrijheid van een eigen praktijk kwam mijn leven voor het eerst echt in balans. Met voldoende tijd voor mijn gezin, mijzelf, mijn sociale leven en mijn werkzaamheden, leid ik nu al anderhalf echt mijn mooiste leven. En daar ben ik zo dankbaar voor!!

Einde van de reis?
Je zou zeggen dat dit een mooi einde van de reis is. Maar ik weet zeker dat deze reis nog lang niet klaar is. De afgelopen tijd heb ik met name ouders en vrijwel geen kinderen meer begeleid, omdat mijn jongetje daar even geen energie meer van kreeg. Tot dit ineens een paar maanden geleden weer op mijn pad kwam. Een school die vroeg of ik hen uit de brand wilde helpen, omdat de kindercoach tijdelijk uit de roulatie was. En wat denk je? Mijn jongetje werd hier zo enorm energiek van en mijn vrouw en meisje voelden direct dat dit klopte. Dus ben ik nu, naast het geven van trainingen en workshops en individuele coaching van ouders, ook voor scholen weer beschikbaar als kindercoach.

Op naar de volgende 5 jaar!
En zo, eindigt mijn innerlijke vrouw, zal ik steeds weer nieuwe dingen tijdens mijn reis tegenkomen. Ik leer elke dag en ontwikkel mijzelf graag nog verder. Zo heb ik mij bijvoorbeeld net aangemeld voor een training GroepsGeluk en een cursus werken met hooggevoelige kinderen. Want als het goed voelt en mijn jongetje er energie van krijgt, dan gaan we gewoon weer verder met deze reis. Op naar een volgende bestemming!

Dankbaar
Tot slot nog een woord van dank aan al die mensen die ik in de afgelopen 5 jaar rondom mijn praktijk heb mogen ontmoeten, van en met wie ik heb mogen leren; kinderen, ouders, deelnemers aan workshops en trainingen, trainers, coaches en mensen die ik ontmoette bij de trainingen die ik zelf volgde. Iedereen heeft een aandeel gehad in mijn reis tot nu toe en daar ben ik zeer dankbaar voor!